Zwolse balletjes

Zwolse balletjes, een cultureel stukje suiker uit het oosten. De kleine suikerkussentjes worden al tientallen jaren in het Zwolse balletjeshuis gemaakt, dit gebeurt volgens een eeuwenoud geheim recept. Het Zwolse balletjeshuis, de enige producent, dreigde in oktober 2013 failliet te gaan waarmee het Zwolse balletje ook zou verdwijnen. De eigenaar was gepensioneerd, had ziel en zaligheid aan het huis gegeven, maar vond het tijd om te stoppen. Een Facebookactie, drieduizend likes en één maand later kwam de redding voor de onderneming. Ilona de Rijke nam het over, blies een frisse wind door het gebouw en is nu trotse eigenaresse van de eeuwenoude streeksnoepjes.

IMG_1215IMG_1213
Het balletjeshuis van binnen doet denken aan oud-Holland

IMG_1212 IMG_1211
De grote wekpotten zijn goed gevuld met ouderwets snoepgoed

Portret zwols balletjeshuis 4 (3) blij

De nieuwe eigenaresse is ontzettend trots op de zaak 

Binnen

Het lichtgroene pand dateert uit 1845. In de folder over het huis staat dat het open is wanneer de luiken open staan. Niet dat de luiken een overheersende rol spelen, maar het voelt inderdaad alsof ze open staan. De deur gaat moeizaam open, je moet volgens de eigenaresse ‘ff hard op het knopje drukken’,  de deurbel, die klinkt zoals een deurbel moet klinken, galmt door de open ruimte. Het kan zijn dat het door de grote wekpotten die gevuld zijn met allerlei ouderwets snoep zo galmend klinkt, maar ook de antieke, groen geverfde, houten wanden en kasten kunnen voor de mooie akoestiek zorgen.

Binnen staan twee wat oudere vrouwtjes te kleppen over hoe fan-tas-tisch het is dat zulk cultuurhistorisch erfgoed blijft bestaan. ‘Ze praat vanaf de heenweg al aan een stuk door over dit huis. We moesten er écht heen van haar, en ze heeft gelijk: het is enig!’, zegt de een tegen de eigenaresse. Terwijl ze twee volle zakken erfgoed afrekenen rekt de buurtkat zich langzaam uit op de trap achter de toonbank. In de tweede kamer van de winkel staat de vader van de eigenaresse zo’n vierhonderd zakjes te vullen. Hij helpt zijn dochter ongeveer één dag in de week een handje mee. Aangezien Ilona nog maar net het Zwolse balletjeshuis heeft overgenomen is alle hulp welkom. ‘Het meeste werk doe ik natuurlijk zelf. Maar mijn vader, een goede vriend van me en de bakker helpen me enorm.’

Vanaf november heeft Ilona de winkel van de gepensioneerde vorige eigenaar overgenomen. Via via kreeg Ilona de vraag of het misschien wat voor haar was om de het bijna failliete balletjeshuis over te nemen. Haar oude baan zei ze meteen op, de sleutel lag al klaar en twee dagen later stond ze in de winkel. ‘Ik dacht meteen: Dit is iets voor mij,’ zegt ze terwijl haar vader naast haar instemmend knikt. Terwijl ze verder vertelt vouwt ze de plastic zakjes met balletjes erin en plakt ze dicht. Er moet doorgewerkt worden want er is nog een hoop te doen.

Tot nu toe gaat het goed met de winkel. Al denken veel mensen nog steeds dat het huis ermee gaat stoppen. De indeling van de winkel is iets aangepast, de promotie is vernieuwd maar er zit vooral weer nieuwe hoop en energie in het gebouw. Het gebeurt niet vaak dat er zo veel over een streekproduct te doen is geweest. Al heeft Ilona zich niet echt bezig gehouden met de Facebookactie, het laat wel zien dat er veel mensen achter haar staan en dat ze het niet voor niks doet.